فرآیند انتخاب دارایی را درک کنید

زمان تقریبی مطالعه: 5 دقیقه

مدیریت دارایی

مدیریت دارایی، عمل افزایش ثروت کل در طول زمان از طریق کسب و کار، نگهداری و خرید و فروش سرمایه گذاری هایی است که پتانسیل افزایش ارزش را دارند. متخصصان مدیریت دارایی این خدمات را برای دیگران انجام می دهند. همچنین ممکن است به آنها مدیر پرتفوی یا مشاور مالی نیز گفته شود. بسیاری به طور مستقل کار می کنند در حالی که دیگران ممکن است برای یک بانک سرمایه گذاری یا سایر مؤسسات مالی کار کنند.

درک بیشتر مدیریت دارایی

مدیریت دارایی یک هدف دو جانبه دارد: افزایش ارزش و در عین حال کاهش ریسک. یعنی تحمل ریسک مشتری اولین سوالی است که باید مطرح شود. بازنشسته ای که با درآمد حاصل از پورتفوی زندگی می کند، یا مدیر صندوق بازنشستگی که بر صندوق های بازنشستگی نظارت دارد، ریسک گریز است (یا باید باشد). یک فرد جوان، یا هر فرد ماجراجو، ممکن است بخواهد در سرمایه گذاری های پرخطرتر شرکت کند. بسیاری از ما در حد وسط قرار داریم و مدیران دارایی سعی می کنند دقیقاً روحیات مشتری را شناسایی کنند.

نقش مدیر دارایی این است که تعیین کند برای تحقق اهداف مالی مشتری در محدوده تحمل ریسک مشتری چه سرمایه گذاری هایی انجام دهد یا از آن اجتناب کند. سرمایه‌گذاری‌ها ممکن است شامل سهام، اوراق قرضه، املاک و مستغلات، کالاها، سرمایه‌گذاری‌های جایگزین و صندوق‌های سرمایه گذاری باشند که از جمله گزینه‌های شناخته‌شده‌تر هستند.

از مدیر دارایی انتظار می رود با استفاده از ابزارهای تحلیلی کلان و خرد، تحقیقات دقیقی انجام دهد. این شامل تجزیه و تحلیل آماری روند های غالب بر بازار، بررسی اسناد مالی شرکت و هر چیز دیگری است که به دستیابی به هدف اعلام شده در مورد افزایش دارایی مشتری کمک می کند.

نحوه کار شرکت های مدیریت دارایی

شرکت های مدیریت دارایی برای تامین نیازهای سرمایه گذاری افراد و موسسات، با یکدیگر رقابت می کنند. حساب های نگهداری شده توسط موسسات مالی اغلب شامل امتیازات چک نویسی، کارت های اعتباری، کارت های نقدی، وام های حاشیه ای فرآیند انتخاب دارایی را درک کنید و خدمات کارگزاری است. وقتی افراد پول را به حساب خود واریز می کنند، معمولاً در یک صندوق بازار پول قرار می گیرد که بازدهی بیشتری نسبت به یک حساب پس انداز معمولی ارائه می دهد.

در ایالات متحده، دارندگان حساب می توانند بین صندوق های تحت حمایت شرکت بیمه سپرده فدرال (FDIC) و صندوق های غیر FDIC یکی را انتخاب کنند. همچنین مزیت اضافه شده برای دارندگان حساب این است که تمام نیازهای بانکی و سرمایه گذاری آنها می تواند توسط همان موسسه برآورده شود. این نوع حساب ها تنها از زمان تصویب قانون Gramm-Leach-Bliley در سال 1999 که جایگزین قانون Glass-Steagall شد، امکان پذیر بوده است. قانون فرآیند انتخاب دارایی را درک کنید گلس-استگال در سال 1933، که در دوران رکود بزرگ به تصویب رسیده بود، بین بانکداری و خدمات سرمایه گذاری جدایی ایجاد کرد.

نمونه ای از یک موسسه مدیریت دارایی در ایالات متحده

مریل لینچ یک حساب مدیریت نقدی (CMA) ارائه می دهد تا نیازهای مشتریانی را که می خواهند گزینه های بانکی و سرمایه گذاری را با یک وسیله نقلیه، زیر یک سقف دنبال کنند، برآورده کند.

این حساب به سرمایه گذاران امکان دسترسی به یک مشاور مالی شخصی را می دهد. این مشاور مالی، خدمات مشاوره و طیف وسیعی از گزینه‌های سرمایه‌گذاری را ارائه می‌دهد که شامل عرضه‌ اولیه های عمومی (IPO) است که مریل لینچ ممکن است در آن شرکت کند و همچنین معاملات ارز های خارجی.

نرخ بهره برای سپرده های نقدی طبقه بندی شده است. حساب های سپرده را می توان به یکدیگر متصل کرد تا همه وجوه واجد شرایط برای دریافت نرخ مناسب جمع شوند. اوراق بهادار نگهداری شده در حساب تحت چتر حمایتی شرکت حمایت از سرمایه گذاران اوراق بهادار (SIPC) قرار می گیرد. SIPC دارایی های سرمایه گذار را در برابر ریسک ذاتی محافظت نمی کند، بلکه از آن دارایی ها در برابر شکست مالی خود شرکت کارگزاری محافظت می کند.

در کنار خدمات معمولی چک‌نویسی، این حساب دسترسی جهانی به دستگاه‌های باجه خودکار بانک آمریکا (ATM) را بدون کارمزد تراکنش ارائه می‌دهد. خدمات پرداخت قبض، انتقال وجه و حواله های تلگرافی نیز در دسترس است. همچنین اپلیکیشن MyMerrill به کاربران امکان می دهد از طریق یک دستگاه تلفن همراه به حساب کاربری دسترسی پیدا کرده و تعدادی از عملکردهای اساسی را انجام دهند.

حساب‌هایی با بیش از 250000 دلار در دارایی های واجد شرایط، از کارمزد 125 دلاری سالانه و ارزیابی 25 دلاری اعمال شده برای هر حساب فرعی که نگهداری می‌شود، کنار می روند.

یک شرکت مدیریت دارایی چه تفاوتی با یک کارگزاری دارد؟

موسسات مدیریت دارایی، شرکت های امانتی هستند. به این معنا که مشتریان آنها قدرت معامله اختیاری را در حساب های خود به آنها می دهند و آنها از نظر قانونی موظفند از طرف مشتری با حسن نیت عمل کنند. اما کارگزاران باید قبل از انجام معامله، اجازه مشتری را دریافت کنند. (کارگزاران آنلاین به مشتریان خود این امکان را می دهند تا تصمیمات خود را بگیرند و معاملات را خود را انجام دهند.)

شرکت های مدیریت دارایی بیشتر به افراد ثروتمند رسیدگی می کنند. آنها معمولاً حداقل آستانه سرمایه گذاری بالاتری نسبت به کارگزاری ها دارند و به جای کمیسیون، کارمزد دریافت می کنند. از سوی دیگر کارگزاری ها به روی هر سرمایه گذار باز هستند. این شرکت ها دارای استاندارد قانونی برای مدیریت صندوق به بهترین نحو و در راستای اهداف اعلام شده مشتریان خود می باشند.

یک مدیر دارایی چه کاری انجام می دهد؟

یک مدیر دارایی در ابتدا با یک مشتری ملاقات می کند تا تعیین کند که اهداف مالی بلندمدت مشتری چیست و مشتری برای رسیدن به آن چه میزان ریسک را می پذیرد. پس از آن، مدیر ترکیبی از سرمایه‌گذاری‌ها را پیشنهاد می‌کند که با اهداف منطبق فرآیند انتخاب دارایی را درک کنید باشد. همچنین مدیر مسئول ایجاد سبد سرمایه گذاری مشتری، نظارت روزانه بر آن، ایجاد تغییرات در آن در صورت نیاز و ارتباط منظم با مشتری در مورد این تغییرات است.

موسسات برتر مدیریت دارایی کدامند؟

تا سال 2021، پنج مؤسسه بزرگ مدیریت دارایی، بر اساس دارایی های جهانی تحت مدیریت (AUM)، عبارتند از:

• The Vanguard Group با 6.1 تریلیون دلار
• UBS Group با 3.5 تریلیون دلار
• Fidelity Investments با 3.3 تریلیون دلار
• State Street Global Advisors با 3 تریلیون دلار
• Allianz با 2.5 تریلیون دلار

جمع بندی

در این مقاله با مفهوم مدیریت دارایی و شرکت های انجام دهنده ی این فرایند و طیف وظایف آنها آشنا شدیم. به طور خلاصه و برای جمع بندی می توان گفت:

درسنامه درس دوم اقتصاد دهم

خلاصه ای از درسنامه درس دوم اقتصاد دهم برگرفته از کتاب آبی جامع اقتصاد دهم

به نام خدا

درس دوم اقتصاد ( منبع : کتاب آبی جامع اقتصاد دهم )

کسب و کارها در ایران به صورت: کسب و کار شخصی / شرکتی / سهامی / تعاونی

اگر بخواهیم به صورت کلی تفاوت مفهومی شکل‌های مختلف کسب و کار را درک کنیم، باید به سؤال زیر پاسخ دهیم:

«مالک محصول یا کالای (نهایی) که به مشتری عرضه می‌شود، کیست؟ یک نفر یا چند نفر و چگونه؟»

این سؤال و پاسخ آن، بیانگر مفهوم «سازمان تولید» است.

انواع کسب و کار ها از منظر سازمان تولید

نوع اول: کسب و کار شخصی

× کسب و کار شخصی متعلق به یک شخص است.

× ‌اغلب کسب و کارها در ایران به شکل شخصی است.

× بیشتر کسب و کارهای شخصی کوچک مقیاس‌اند و در همه نوع فعالیتی از کشاورزی تا فرآیند انتخاب دارایی را درک کنید صنعت به‌ویژه خدمات حضور دارند.

× نمونه‌هایی از کسب و کارهای شخصی: مشاغل خویش فرمایی (مانند تعمیرکاران خودرو و لوازم خانگی)، بنگاه‌های معاملات ملکی، خرده فروشان، کشاورزان، صنعتگران خرد و هنرمندان

× در زمینه‌های تخصصی مانند پزشکی،‌ دندان‌پزشکی، وکالت و حسابداری اغلب کسب و کارها شخصی‌اند.

نوع دوم: شراکت

× شراکت،‌ کسب و کاری متعلق به دو نفر یا بیشتر است که شریک نامیده می‌شوند؛ هر کدام هم متناسب با سهمشان در سود کسب و کار سهیم‌اند.

× کسب و کار شخصی شما، مشابه بیشتر کسب و کارهای شراکتی کوچک، مانند برخی از مغازه‌ها، رستوران‌ها و پیمانکاران است.

نوع سوم: شرکت

× پیچیده‌ترین نوع کسب و کار شرکت است.

× شرکت کسب و کاری است که خودش هویت قانونی دارد. (به این معنی که قانون با یک شرکت، مشابه با یک فرد و یا انسان رفتار می‌کند.)

× شرکت‌ها حقوق و تعهدات خاصی دارند. (دقیقاً همانند آنچه که انسان‌ها انجام می‌دهند.)

× یک شرکت می‌تواند دارایی داشته باشد، با دیگر شرکت‌ها یا افراد وارد قرارداد شود و حتی علیه آن‌ها شکایت کند و مورد شکایت قرار بگیرد.

× ‌دارایی هر شرکت به تعداد معینی سهم تقسیم می‌شود.

× هر کس با خرید سهام شرکت به سهام‌دار آن تبدیل می‌شود که به اندازة سهمش مالکیت نسبی آن را دارد و در منافع و مسئولیت‌ها به همان اندازه سهیم است.

× سهام یک سند مالکیت است و نشان‌ می‌دهد که دارندة آن، بخشی از مالکیت شرکت را در اختیار دارد و در سود و زیان آن، شریک است.

ایجاد یک شرکت :

× ایجاد یک شرکت، به‌ویژه یک شرکت سهامی، پرهزینه‌ترین نوع کسب و کار است. (زیرا شرکت سهامی از پول دیگران برای راه‌اندازی کارش استفاده می‌کند.)

× دولت برای شرکت‌ها قوانینی دارد تا به سرمایه‌گذاران اطمینان بدهد و کمک کند تا فریب نخورند.

× پذیرش و عمل به چنین قوانینی زمان‌بر و پرهزینه است و به مشاوره‌های حقوقی نیاز دارد.

× برای تشکیل شرکت، ممکن است به وکیل نیاز داشته باشید تا شما را برای تکمیل اساسنامه شرکت و سایر اسناد مورد نیاز کمک کند.

× اساسنامه شرکت باید موارد زیر را مشخص کند.

• شرکت برای چه کسب و کاری تشکیل شده است.
• سهام آن ‌چه میزان است و چگونه تقسیم و فروخته می‌شود.
• چگونه شرکت سرمایة اولیة خود را تأمین می‌کند.
• چگونه سود و زیان تقسیم می‌شود.
• سهام‌داران چه حقوق و مسئولیت‌هایی در شرکت دارند.
• شرکت چگونه منحل می‌شود.

مزایای ایجاد شرکت

• مسئولیت محدود برای سهام‌داران (ضرر و بدهی سهام‌داران محدود به میزان سهام)
• امکان افزایش سرمایه و تأمین مالی بانکی

(از طریق افزایش سهام داران یا افزایش سرمایة آن‌ها و نیز وام‌های بانکی)

امکان رقابت بالاتر

(به دلیل مقیاس تولید بالا، امکان سرمایه‌گذاری بیشتر و قیمت پایین‌تر نسبت به رقبا)

تخصص گرایی بیشتر (امکان خوب افراد توانمندتر در زمینه‌های تخصص و ویژه)

معایب ایجاد شرکت

• هزینه‌های راه‌اندازی بالاتر
• پیچیدگی در رابطه مدیریت و مالکیت و موفقیت‌های غیر فردی
• تقسیم سود به تناسب مالکیت سهام
• مالیات بر سود شرکت علاوه بر مالیات بر درآمد
• قوانین پیچیده‌تر و گزارش‌دهی بیشتر

ن وع چهارم: تعاونی‌ها

× تعاونی کسب و کاری است که با هدف تأمین نیازمندی‌ها اعضا تشکیل می‌شود و به بهبود وضعیت اقتصادی آن‌ها کمک می‌کند.

× در تعاونی تولید، تعدادی تولیدکننده جهت بهره‌مندی از مزایای فعالیت‌های اقتصادی با مقیاس بزرگ، گردهم می‌آیند و با اقدامات جمعی منفعت خود را بیشینه می‌کنند.

× به عنوان مثال: تعاونی کشاورزی را عده‌ای از کشاورزان تشکیل می‌دهند تا برای تهیة بذر مرغوب و تهیة سموم و کود و نیز امکان بازاریابی، تبلیغات جمعی و ایجاد زنجیرة توزیع به آن‌ها کمک کند.

× تعاونی‌ها مراحل راه‌اندازی کم و بیش مشابهی با شرکت‌ها دارند؛ اما نحوة ادارة آن‌ها براساس هر نفر، یک رأی است (یعنی هر کدام از اعضا صرف نظر از اینکه چقدر از سرمایة‌ تعاونی را تأمین فرآیند انتخاب دارایی را درک کنید کرده باشد، یک رأی خواهد داشت.)

× توزیع سود احتمالی در پایان دوره به نسبت سرمایة هر عضو است.

نوع پنجم: مؤسسات غیرانتفاعی و خیریه

× یکی از انواع شرکت‌ها: مؤسسات غیرانتفاعی و خیریه هستند.

× یک مؤسسة غیرانتفاعی، نهادی قانونی است که برای انجام مأموریتی غیر سودآور، یعنی با هدفی غیر تجاری شکل گرفته است.

× این مأ‌موریت‌ها اغلب زمینه‌هایی انسانی و اجتماعی دارند؛ مانند امور خیریه، آموزش، توسعة علمی و دینی، بهداشت و سلامت و .

× محدودة عمل آن‌ها گاهی محلی، گاهی ملی و حتی جهانی است.

مدیریت دارایی سازمانی (EAM) چیست؟

زمان تقریبی مطالعه: 5 دقیقه

برای تعیین ارزش سازمان‌تان، باید از چیزهایی که متعلق به شماست شروع کنید. دارایی‌ها معیار اصلی ارزیابی هر سازمانی هستند. بنابراین، شما به روشی جامع برای مدیریت آن‌ها نیاز دارید. این امر نیازمند مدیریت دارایی سازمانی (Enterprise Asset Management) است. آی بی ام مدیریت دارایی سازمانی را روشی برای مدیریت چرخه حیات دارایی تعریف می‌کند که از دارایی‌های سازمان، از زمان تملک تا حذف کالا از چرخه حیات، پشتیبانی می‌کند. هدف EAM بهره‌برداری از دارایی‌ها و بهینه‌سازی دارایی در طول چرخه حیات دارایی، از طریق سیاست‌ها، فرآیندها و منابعی است که دارایی‌ها و تجهیزات آماده‌ی بهره‌برداری را نگهداری و کنترل می‌کنند.

بدون چنین چارچوبی، شما در معرض خطر از دست دادن دارایی‌ها، هزینه‌های اضافی، استفاده‌ی ناکارآمد از دارایی‌ها و حتی تهدیدهای امنیتی هستید.

بنابراین، بیایید نگاهی به EAM بیاندازیم.

دارایی چیست؟

استاندارد ایزو 55000، برای مدیریت دارایی، دارایی را یک قلم، شیء یا موجودیتی تعریف می‌کند که دارای ارزش بالقوه یا واقعی برای سازمان باشد. ارزش عمدتاً از نظر مالی در نظر گرفته می‌شود (چیزی که می‌توانیم از طریق آن درآمد کسب کنیم، یعنی ROI). اما سایر جنبه‌های غیرمالی، مانند برند تجاری، راحتی، سهولت استفاده و مزیت رقابتی هم مهم هستند.

این استاندارد همچنین دارایی‌ها را در دو گروه اصلی طبقه‌بندی می‌کند:

• دارایی‌های فیزیکی: دارایی‌هایی که می‌توانند لمس شوند، مانند تجهیزات، فهرست اموال، موجودی‌ها و املاک.
• دارایی‌های نامشهود: دارایی‌های غیرمادی مانند اجاره‌نامه، برند‌های تجاری، دارایی‌های دیجیتالی، حق استفاده، مجوزها، حقوق مالکیت معنوی، شهرت و توافق‌نامه‌ها.

شاید از خودتان بپرسید «افراد» چطور؟ آیا جملات زیادی مانند «افراد دارایی‌های یک سازمان هستند» نمی‌شنویم؟ افراد در کدام دسته قرار می‌گیرند؟

خب، بله. ارزش افراد برای هر سازمانی بسیار زیاد است و بدون آن‌ها، یک سازمان احتمالاً شکست و ضرر زیادی را متحمل می‌شود. با این حال، در چشم‌انداز مدیریت دارایی، برای افراد این گروه جایی در نظر گرفته نمی‌شود. در عوض، تمرکز EAM روی هر شیء فاقد حیاتی است که بتوان آن را، طی کارهای معمول کسب‌وکار، خریداری و استفاده کرد، فروخت یا حذف کرد.

مدیریت دارایی سازمانی چیست؟

ایزو 55000 مدیریت دارایی را فعالیت هماهنگ یک فرآیند انتخاب دارایی را درک کنید سازمان برای تحقق ارزش از دارایی‌ها تعریف می‌کند. فعالیت در این حوزه بسیار گسترده است و می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• رویکرد
• طرح‌ریزی
• طرح‌ها و اجرای آن‌ها

بنابراین، EAM صرفاً به داشتن یک موجودی‌ای که متعلق به شماست، خلاصه نمی‌شود. یک تعریف بهتر برای مدیریت دارایی سازمانی می‌تواند این باشد:

مدیریت دارایی سازمانی دانش دقیق و جامعی است که به نحوه‌ی رهگیری، ارزیابی، مدیریت و بهینه‌سازی کیفیت و قابلیت اطمینان دارایی رسیدگی می‌کند.

چرخه حیات مدیریت دارایی سازمانی

سفر یک دارایی در چرخه حیات مدیریت دارایی سازمانی باید در هر مرحله مدیریت شود تا اطمینان حاصل شود که از طریق آن دارایی، ارزشی به دست می‌آید یا ارزش آن دارایی حفظ می‌شود. بیایید مراحل اصلی چرخه حیات مدیریت دارایی سازمانی را که در ITIL 4 شرح داده شده، با هم بررسی کنیم:

1. طرح‌ریزی و بودجه‌بندی (Planning & Budgeting)

این مرحله مستلزم این است که استراتژی سازمانی‌تان را درک کرده باشید، درک اینکه کدام دارایی‌ها برای دستیابی به اهداف شما مورد نیاز است. طرح‌ریزی همچنین شامل موارد زیر است:

• برنامه‌ریزی دقیق جدول زمانی
• تخصیص بودجه

2. کسب دارایی (Acquisition)

در اینجا، کسب دارایی چیزی مابین خرید کامل یا اجاره است. به محض تحویل دارایی به شرکت و انبار کردن آن به شکلی ایمن در انتظار استقرار، فرآیندهای خرید سازمان وارد مرحله‌ی اجرایی می‌شوند. برای دارایی‌های فیزیکی، آن‌ها باید در سیستم‌های مورد استفاده برای رهگیری وارد شده و با برچسب‌های شناساییِ مشخص، برچسب‌گذاری شوند.

قراردادهای خرید معمولاً تعیین‌کننده‌ی مسئولیت‌های تأمین‌کننده، از جمله نگهداری، خواهند بود.

3. واگذاری (Assignment)

واگذاری یا با درخواست یک کاربر یا جدول زمانی پروژه انجام می‌شود. سیاست‌های مربوط به واگذاری و استفاده از آن‌ها، با برخی واگذاری‌هایی که نیاز به تأیید یا تعهد مالی دارند، اجرایی خواهند شد. در صورت لزوم، سوابق فردی که دارایی به او واگذار می‌شود، در سیستم‌های رهگیری و ثبت دارایی‌های ثابت، ثبت می‌شود.

• برای برخی دارایی‌های خاص، کاربران کارآموز (Training Users) بخشی از فرآیند واگذاری خواهند بود.
• دارایی‌های دیجیتال ممکن است در مراحل واگذاری، به پیکربندی، سفارشی‌سازی و ایمن‌سازی نیاز داشته باشند.

4. استفاده و بهینه‌سازی (Utilization & Optimization)

در این مرحله، برای دستیابی به اهداف استراتژیک، از دارایی استفاده می‌شود تا ارزش واقعی آن ارائه شود. وقتی دارایی وارد مرحله‌ی استفاده می‌شود، فعالیت‌های منظمی مانند کارهای زیر انجام می‌شوند:

• نظارت بر استفاده از دارایی (و سوءاستفاده) از طریق ابزارهای مناسب، مانند سیستم‌های فناوری و حسابرسی.
• حسابرسی امور مالی به‌صورت سالانه، برای پیگیری ارزش دارایی‌های مبتنی بر ارزش خریداری‌شده‌ی دارایی‌ که در طی زمان از ارزش‌شان کاسته شده است.

بهینه‌سازی می‌تواند شامل تعمیرات، سرویس‌دهی و به‌روزرسانی باشد تا اطمینان حاصل شود که دارایی‌ها برای بیشترین زمان ممکن، به شرکت خدمت می‌کنند.

5. از رده خارج کردن (Decommissioning)

این مرحله، معکوس مرحله‌ی واگذاری دارایی است ـ حذف کردن دارایی از استفاده. مراحل از رده خارج کردن می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• پایان دوره‌ی اجاره
• استهلاک
• منسوخ شدن
• از کار افتادگی تا حدی که بعید به نظر می‌رسد تعمیر آن ارزشی ایجاد کند

هنگام از رده خارج کردن، این فعالیت‌ها را انجام خواهید داد:

• سوابق دارایی را به‌روز کنید
• ارزش مالی نهایی را ارزیابی کنید
• دارایی را به منطقه‌ای امن منتقل کنید تا در آنجا منتظر از رده خارج شدن یا عودت داده شدن بماند

برای دارایی‌های دیجیتال، هر اطلاعاتی را منتقل یا بایگانی می‌کنید و سپس، برای تأیید، بررسی‌های امنیتی را انجام می‌دهید.

6. حذف دارایی (Disposal)

نحوه‌ی حذف یک داراییِ از رده خارج شده کلاً متأثر از سیاست‌های شرکت است.

• برخی از دارایی‌ها را می‌توان برای سود مالی، به یک شخصِ علاقه‌مند فروخت.
• دارایی‌های دیگر را می‌توان به خیریه اهدا کرد، از بین بُرد یا دور انداخت، و در نهایت، در محل دفن زباله‌ها قرار داد.
• در صورتی که در قرارداد اجاره تعریف شده باشد، دارایی‌های اجاره‌شده به صاحب آن‌ها بازگردانده می‌شوند.

راهکارهای مدیریت دارایی سازمانی

در عصر دیجیتال امروز، فعالیت‌های دستی (Manual) مدیریت دارایی سازمانی فقط در شرکت‌ها و سازمان‌های کوچک امکان‌پذیر هستند. بنگاه‌های اقتصادی متوسط و بزرگ به راهکارهای جدی نیاز دارند که بتوانند اگر نه میلیون‌ها، هزاران دارایی را رهگیری و کنترل کنند؛ به ویژه در عصر اینترنت اشیا و دستگاه‌های تلفن همراه در مقیاس جهانی. از این‌رو، P&S Intelligence تخمین می‌زند که بازار راهکارهای EAM شاهد 17 درصد نرخ رشد مرکب سالانه (CAGR) خواهد بود و از 5/5 میلیارد دلار در سال 2019، به 9/25 میلیارد دلار در سال 2030 افزایش خواهد یافت.

راهکارهای مدرن مدیریت دارایی سازمانی معمولاً مبتنی بر اَبر هستند و قابلیت خودکارسازی را در کل چرخه حیات فراهم می‌کنند و شرکت شما را قادر می‌سازند تا:

• دید 360 درجه‌ای از دارایی‌های‌تان داشته باشید
• هزینه‌ی کل مالکیت (TCO) در طول حیات هر دارایی را بیشینه کنید

راهکارهای مدیریت دارایی سازمانی یکپارچگی جامعی در زمینه‌های مختلف کسب‌وکار، مانند امور مالی، خرید، تسهیلات، بهداشت و ایمنی، IT، تدارکات و موارد دیگر فراهم می‌کند.

هنگام انتخاب یک راهکار EAM، حتماً مطمئن شوید راهکاری را که دارای دو ویژگی کلیدی زیر باشد، انتخاب کنید:

فرآیند انتخاب دارایی را درک کنید

سوالات آزمون آنلاین اقتصاد دهم | فصل 4: اقتصاد در خانواده (درس 12 و 13…

تیم مدیریت گاما

آزمون تستی شبیه ساز کنکور اقتصاد | فصل ۲: بازیگران اصلی در میدان اقتصاد…

تیم مدیریت گاما

آزمون آنلاین اقتصاد دهم انسانی | فصل 2: بازیگران اصلی در میدان اقتصاد…

تیم مدیریت گاما

مجموعه سوالات امتحانی اقتصاد دهم انسانی | درس 8: رکود، بیکاری و فقر

سؤالات امتحانی اقتصاد دهم دبیرستان شهید هاشمی نژاد | درس 1: کسب و کار و کارآفرینی

سوالات امتحان ترم اول اقتصاد دهم دبیرستان محمدامین کرج | دی 1399

آزمون مستمر اقتصاد دهم انسانی | فصل 3: اقتصاد رشد و پیشرفت (درس 8 تا 11 )

مجموعه سوالات درس به درس اقتصاد دهم | درس 1 تا 14

آزمون آزمایشی ترم دوم اقتصاد دهم دبیرستان الزهرا ششده | خرداد 1400

آزمون مستمر اقتصاد دهم انسانی | دروس 7 و 8 و 9

سوالات امتحان نوبت شهریور 1401 | درس اقتصاد دهم دبیرستان فاطمه الزهرا خواف

آزمون اقتصاد دهم دبیرستان فاطمه الزهرا (س) | درس 11: رشد و پیشرفت اقتصادی

چگونه ارزهای دیجیتال را ارسال یا دریافت کنیم؟

آموزش انتقال ارز دیجیتال به کیف پول دومین مرحله پس از نصب کیف پول برای ورود به بازار خرید و فروش ارزهای دیجیتال است. فرقی نداره که شما برای نگهداری دارایی خود از یک کیف پول گرم (Hot Wallet) یا کیف پول سرد (Cold Wallet) استفاده می‌کنید. اصول کار در ارسال رمز ارزهایی مانند بیت کوین به یک کیف پول دسکتاپ، موبایلی یا سخت افزاری یکسان است. در فرایند انتقال ارز دیجیتال از صرافی یا کیف پول شخص دیگری به کیف پول ارز دیجیتال مهم‌ترین موضوع درک درست مفاهیم کلید خصوصی، کلید عمومی و آدرس عمومی است. پس درک این مفاهیم حتی با وجود اینکه کیف پول‌‌های ارز دیجیتال تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند، به راحتی می‌توانید یاد بگیرید تا دارایی کریپتویی‌تان را به کیف پول ارز دیجیتال خود ارسال کنید.

کیف پول ارز دیجیتال چیست؟

به طور کلی، کیف پول ارز دیجیتال ابزاری برای نگهداری و دسترسی به ارز‌های دیجیتال است، مانند یک کیف پول که شما از آن برای نگهداری پول نقد و کارت‌های بانکی خود استفاده می‌کنید. این کیف پول‌های رمزنگاری شده برخلاف کیف پول‌های سنتی که می‌توانیم آن‌ها را در جیب خود نگهداری کنیم، فیزیکی نیستند. در حقیقت آن‌ها نرم‌افزار‌هایی بر روی شبکه بلاک چین هستند.

موجودی ارز دیجیتال، سابقه معاملات، کلید عمومی، کلید خصوصی و آدرس عمومی اطلاعاتی هستند که بر روی یک کیف پول ارز دیجیتال ذخیره می‌شوند. کلید خصوصی (Private-Key) عنصر بنیادی در رمزنگاری و حفظ امنیت شبکه‌های ارز‌های دیجیتال است. در این شبکه‌ها هر کلید عمومی از یک کلید خصوصی تولید می‌شود، سپس آدرس عمومی با استفاده از آن ایجاد می‌شود.

یک کلید عمومی (Public-Key) با هدف به اشتراک گذاشتن میان همه افراد ایجاد می‌شود. برای مثال زمانی که می‌خواهید برای دوست خود بیت کوین ارسال کنید او آدرس عمومی کیف پولش را در اختیار شما قرار می‌دهد. کاربرد آدرس عمومی (Public-Address) درست شبیه شماره حساب بانک برای انتقال پول است. شما همیشه باید از کلید خصوصی خود به شکلی امن، نگهداری کنید. برای تایید تراکنش‌های خود هنگام ارسال از کیف پول خود به دیگران یا رهگیری ارز‌های دیجیتال دریافت شده به کلید خصوصی نیاز دارید.

کلید خصوصی، کلید عمومی و آدرس عمومی

پس از نصب و راه‌اندازی کیف پول ارز دیجیتال برای هر فرد یک کلید عمومی و یک کلید خصوصی منحصر به فرد تولید می‌شود. برای درک بهتر می‌توانیم این کیف پول‌ها را با یک حساب بانکی مقایسه کنیم. کلید عمومی شبیه به شماره حساب یا شماره کارت و کلید خصوصی شبیه امضا یا رمز عبور شما برای دسترسی به حسابتان است. آدرس عمومی نیز یک نسخه رمزنگاری شده (هش شده) از کلید عمومی است. از آنجایی که کلید عمومی از یک رشته طولانی از اعداد تشکیل شده است، آن را هش می‌کنند تا آدرسی فشرده و با طول مشخص تولید شود.

کلید خصوصی رشته‌ای از اعداد است که به شکل تصادفی تولید می‌شود و ابتدا می‌تواند به شکل زیر باشد:

اما پس از تبدیل شدن در مبنای ۱۶ (hexadecimal) به عبارتی متشکل از اعداد و ارقام به شکل زیر تبدیل می‌شود:

کلید عمومی پس از رمزنگاری کلید خصوصی ایجاد می‌شود. فرایند رمزنگاری یک طرفه و غیر قابل بازگشت است. هیچکس نمی‌تواند با در اختیار داشتن کلید عمومی، کلید خصوصی شما را به دست بیاورد. کلید عمومی نیز عبارتی هگزادسیمال است و معمولا به شکل زیر است:

به دلیل طولانی بودن کلید عمومی، آن پس از هش کردن به یک عبارت کوتاه و قابل استفاده تبدیل می‌کنند. در واقعیت بیشتر افراد آدرس عمومی را معادل کلید عمومی در نظر می‌گیرند. در یک کیف پول ارز دیجیتال برای هر تراکنش یک آدرس عمومی جدید تولید می‌شود که شما آن برای طرف دیگر معامله ارسال می‌کنید. همچنین برای هر شبکه بلاک چین منحصر به فرد مانند بیت کوین یا اتریوم یک آدرس عمومی مجزا ایجاد می‌شود. به شکل کلی آدرس‌های عمومی عبارتی شبیه زیر هستند:

مفهوم انتقال ارز دیجیتال از کیف پول

همانطور که پیش از این گفتیم، ارز‌های دیجیتال به شکل فیزیکی درون کیف پول کریپتو وجود ندارند. این رمز ارز‌ها درون شبکه بلاک چین هستند و برای دسترسی به آن‌ها نیازمند یک کلید خصوصی هستیم. با این شرایط چگونه ارز‌های دیجیتال را به کیف پول خود انتقال دهیم؟

برای مثال فرض کنیم که قصد داریم تا برای دوست خود «آقای ساتوشی»، از کیف پول بیت کوین خود این رمزارز ارسال کنیم. زمانی که اجازه می‌دهیم تا BTC از کیف پول ما ارسال شود، با امضایی مالکیت آن بیت کوین را که به آدرس کیف پول «آقای ساتوشی» فرستادیم، تایید کرده‌ایم. به بیان دیگر وقتی که بیت کوین به کیف پول «آقای ساتوشی» ارسال می‌کنیم، اطلاعات مربوط به مالکیت او به شکلی دائمی و غیرقابل تغییر در شبکه بلاک چین ثبت می‌شود.

در فرایند انتقال یک رمز ارز به کیف پول، فقط مالکیت آن است که تغییر می‌کند و ارز فرآیند انتخاب دارایی را درک کنید فرآیند انتخاب دارایی را درک کنید دیجیتال به شکل واقعی منتقل نمی‌شود. یک کیف پول رمزنگاری شده که دارایی ارز دیجیتال شما را در خود ذخیره می‌کند در واقع بخش کوچکی از شبکه بلاک چین است که فقط شما اجازه دسترسی به آن را دارید.

انواع کیف پول‌های ارز دیجیتال

مدل‌های متنوع کیف پول‌های ارز دیجیتال وجود دارد که هر کدام از فرآیند انتخاب دارایی را درک کنید روش‌های مختلفی برای دسترسی و ذخیره کردن رمز ارز‌ها استفاده می‌کنند. در یک دسته‌بندی این کیف پول‌ها به کیف پول نرم‌افزاری، کیف پول سخت‌افزاری و کیف پول کاغذی تقسیم می‌شوند. اما معمولا کیف پول‌های ارز دیجیتال بسته به عملکردی که دارند به دو دسته کیف پول گرم و کیف پول سرد تقسیم می‌شوند. کیف پول‌های گرم برای استفاده نیاز به اتصال به اینترنت دارند و در مقابل کیف پول‌های سرد در بیشتر اوقات آفلاین هستند.

کیف پول گرم: سریع و ساده

کیف پول‌های گرم (Hot Wallet) نرم‌افزاری آنلاین هستند که نسبت به کیف پول‌های سرد خدمات و امکانات بیشتری ارائه می‌دهند. با اینکه این کیف پول‌ها معمولا امنیت متوسطی دارند اما به شما اجازه می‌دهند تا بتوانید ارز دیجیتال خود را به سرعت و راحتی انتقال دهید. برای استفاده از کیف پول‌های گرم می‌توانید آن‌ها را بر روی دسکتاپ (کامپیوتر شخصی) یا موبایل خود نصب کنید یا از نسخه تحت وب آن‌ها استفاده کنید.

برای افرادی که به تازگی وارد دنیای ارز‌های دیجیتال شده اند، کیف پول‌های گرم بهترین انتخاب هستند. استفاده از آن‌ها آسان است و به شما کمک می‌کنند به تدریج ساز و کار بازار را درک کنید تا بتوانید بدون خطر دارایی‌های کریپتویی خود را مدیریت کنید.

متصل بودن کیف پول‌های گرم به اینترنت به شما اجازه می‌دهد تا بتوانید ارز دیجیتال مورد نظر خود را عرض چند دقیقه خرید و فروش کنید. برای جلوگیری از ضرر یا کسب سود در زمان‌های بی‌ثباتی بازار و نوسان شدید قیمت، سرعت بالا در عکس العمل بسیار ضروری است. آنلاین بودن کیف پول‌های گرم در نقطه مقابل، می‌تواند نقطه ضعف آن‌ها باشد. این کیف پول‌های دقیقا به این دلیل که به اینترنت متصل هستند، می‌توانند در برابر حملات هکر‌ها و فیشینگ آسیب پذیر باشند.

کیف پول دسکتاپ

کیف پول‌های دسکتاپ را می‌توانید بر روی کامپیوتر شخصی یا لپ تاپ نصب کنید. به این کیف‌ها فقط از طریق کامپیوتری که روی آن نصب شده اند، قابل دسترسی هستند. با اینکه بعضی از کیف پول‌های دسکتاپ از سطح امنیتی بالایی برخوردار هستند اما در صورت هک شدن یا خراب شدن کامپیوتر، احتمال دارد که تمام سرمایه خود را از دست بدهید.

کیف پول موبایل

دسترسی سریع و ساده، مهمترین مزیت کیف پول ارز دیجیتالی که روی موبایل نصب می‌شود. با اینکه شما می‌توانید در همه جا به کیف پول خود دسترسی داشته باشید اما به علت محدود بودند فضای موبایل این کیف پول‌ها نسبت به نسخه‌های دسکتاپ امکانات کمتری دارند.

کیف پول تحت وب

کیف پول‌های تحت وب بر روی سرور‌های ابری (Cloud) اجرا می‌شوند و از هر مکانی قابل دسترسی هستند. کلید خصوصی شما در کیف پول‌های تحت وب به صورت آنلاین ذخیره می‌شود که دسترسی شما را به آن کلید راحت‌تر می‌کند. ذخیره شدن کلید خصوصی شما در کیف پول آنلاین می‌تواند احتمالا از دست رفتن دارایی شما را در صورت هک و سرقت افزایش دهد.

کیف پول سرد: امنیت بیشتر

کیف پول‌های سرد (Cold Wallet) آفلاین هستند و به دلیل متصل نبودن به اینترنت از امنیت بالایی برخوردار هستند. برای نگهداری رمز ارز‌ها و سرمایه‌گذاری بلند مدت در حوزه ارز‌های دیجیتال، این کیف پول‌ها بسیار‌ایده آل هستند. کیف پول‌های سرد همچنین می‌توانند برنامه یا نرم‌افزاری باشند که روی کامپیوتر شخصی نصب می‌شوند اما به اینترنت متصل نیستید. این ویژگی می‌تواند امنیت آن‌ها را تحت تاثیر قرار دهد، زیرا کامپیوتر‌های شخصی و موبایل همیشه در معرض هک شدن قرار دارند.

کیف پول‌های سخت‌افزاری و کیف پول‌های کاغذی امن‌ترین کیف پول‌های سرد هستند. در کیف پول‌های کاغذی تنها کلید خصوصی ذخیره می‌شود و امکان خرید و فروش ارز‌های دیجیتال در این کیف پول‌ها فراهم نیست. کیف پول‌های سرد شبیه گاوصندوق هستند و می‌تواند با صرف هزینه‌ای کم از دارایی‌های کریپتویی شما به خوبی محافظت کنند.

کیف پول سخت‌افزاری

کیف پول‌های سخت‌افزاری، کلید خصوصی شما را در یک دستگاه مانند USB ذخیره می‌کنند. شما به می‌توانید سادگی با اتصال کیف پول خود به هر دستگاهی که به اینترنت متصل است، معاملات خود را انجام دهید. در این کیف پول‌ها تراکنش‌ها به شکل آنلاین انجام می‌شوند اما به صورت آفلاین ذخیره می‌شوند. این ویژگی باعث می‌شود تا کیف پول‌های سخت‌افزاری از امنیت بسیار بالایی برخوردار باشند.

کیف پول کاغذی

کیف پول کاغذی به زبان ساده قطعه‌ای کاغذی است که رمز خصوصی شما رو آن چاپ شده است. استفاده از کیف پول‌های کاغذی بسیار ساده است، برای انتقال ارز دیجیتال کافی است که کد کلید خصوصی خود را به صورت دستی وارد کنید یا کد QR چاپ شده روی کاغذ را اسکن کنید.

انتقال ارز دیجیتال به کیف پول

اساس انتقال ارز دیجیتال از صرافی به کیف پول یا از یک کیف پول به کیف پول دیگر یکسان است. در اینجا ما روش کلی این کار را برای شما توضیح دادیم. ممکن است اسم یا تعداد برخی از این مراحل با توجه به صرافی یا کیف پولی که از استفاده می‌کتید کمی متفاوت باشد اما به‌ طور کلی روش ارسال ارز دیجیتال در همه این پلتفرم‌ها یکسان است.

چگونه ارز دیجیتال خود را به کیف پول انتقال دهیم؟

به طور کلی برای برداشت رمز ارز‌های خود از صرافی‌های ارز دیجیتال ایرانی و خارجی و انتقال آن به کیف پول، باید مراحل زیر را طی کنید:

1. در کیف پول‌های نرم‌افزاری، پس ورود به برنامه کیف پول خود به دنبال گزینه Receive یا Deposit باشید. فراموش نکنید که آدرس عمومی یا همان آدرس کیف پول برای هر ارز دیجیتال منحصر به فرد است.
2. در کیف پول‌های سخت‌افزاری نیز باید همین روال را طی کنید. کیف پول خود را به کامپیوتر وصل کنید، رمز عبور خود را وارد کنید و وارد منوی Receive شوید. پس از انتخاب ارز دیجیتال مورد نظر و تایید دستگاه، آدرس عمومی ظاهر شده روی دستگاه و ایجاد شده در نرم‌افزار باید یکسان باشند.
3. در این مرحله آدرس عمومی کیف پول خود را کپی کنید. این آدرس را برای انتقال ارز دیجیتال به کیف پولتان نیاز دارید
4. حالا پس از ورود به وب سایت یا نرم‌افزار صرافی، وارد قیمت کیف پول (Wallet) شوید.
5. برای برداشت دارایی باید به دنبال گزینه برداشت (Withdraw) باشید.
6. پس از انتخاب نوع دارایی (Crypto)، نام ارز دیجیتالی که می‌خواهید به کیف پول خود منتقل کنید را انتخاب نمایید.
7. در این مرحله باید آدرسی که قبلا کپی کرده‌اید را در بخش Recipient’s Address کپی کنید.
8. نوع Transfer Network یا شبکه انتقال را انتخاب کنید. ارز‌های دیجیتال می‌توانند بر بستر شبکه‌های مختلف منتقل شوند و هر شبکه کارمزد مشخص خود را دارد.
9. ارز دیجیتال مورد نظرتان را برای ارسال به والت خود مشخص کنید سپس گزینه Submit یا تایید را انتخاب کنید.
10. در مرحله آخر و برای تایید نهایی دوباره با بخش Security Verification مواجه می‌شود. روش‌های تایید امنیتی صرافی‌های مختلف متفاوت است. پس وارد کد کد‌های امنیتی خواسته شده از فرآیند انتخاب دارایی را درک کنید شما در بخش، ارسال ارز دیجیتال به کیف پول نهایی می‌شود.

نکته مهم! فراموش نکنید در انتقال ارز دیجیتال به کیف پول خود باید شبکه انتقال مبدا و مقصد یکی باشد.

انتقال ارز دیجیتال از کیف پول به کیف پول دیگر

برای ارسال یا دریافت ارز دیجیتال از یک کیف پول به کیف پول دیگر باید مراحل زیر را طی کنید:

1. وارد کیف پول خود شوید و گزینه Receive را برای دریافت یا گزینه Send را برای ارسال انتخاب کنید.
2. پس ایجاد آدرس عمومی در کیف پول دریافت‌کننده، مقدار ارز دیجیتال مورد نظر را در کیف پول ارسال‌کننده انتخاب کنید. فراموش نکنید باید موجودی شما برای پرداخت کارمزد کافی باشد.
3. پس تایید اطلاعات و موجودی خود، گزینه Send Transaction یا ارسال تراکنش را انتخاب کنید. به یاد داشته باشید فقط می‌توانید کوین‌های مشابه را ارسال و دریافت کنید. مثلا بیت کوین به بیت کوین
4. در مرحله آخر آدرس عمومی کیف پول فرستنده را در اختیار دریافت‌کننده قرار دهید. پس از فرآیند انتخاب دارایی را درک کنید تایید تراکنش ارز دیجیتال از یک کیف پول به کیف پول دیگر منتقل خواهد شد.

نکته مهم! آدرس عمومی کیف پول برای هر شبکه مستقل مانند بیت کوین، اتریوم یا لایت کوین متفاوت است و می‌تواند به شکل زیر باشد:

• آدرس کیف پول بیت کوین: ۱Bn9PjWsFwfqlLEbhagQE9ksUSBcT2jLTm
• آدرس کیف پول اتریوم: 0xf902fd8B2AEE76AE81bBA106d667cCF368C2f9c1

سوالات متداول

کیف پول ارز دیجیتال چیست؟

کیف پول یا والت کریپتوکارنسی، ابزاریست برای نگه داری از ارزهای دیجیتال.

آدرس عمومی و خصوصی چیست؟

آدرس عمومی مانند شماره کارت شماست که از آن برای دریافت رمز ارز استفاده می‌کنید و کلید خصوصی شبیه رمز کارت بانکی است که برای برداشت رمز ارز از کیف پول (انتقال دادن) مورد استفاده قرار می‌گیرد.