بازار ثانویه

بازار ثانویه

بازار ثانویه (به انگلیسی: Secondary market) بازار ثانویه محل داد و ستد اوراق منتشر شده در بازار اولیه است و حجم معاملات در این بازار، نسبت به بازارهای اولیه بسیار بیشتر است. در این بازار تغییرات قیمت ها شکل می گیرد و اوراق بهادار، بارها و بارها در آن داد و ستد می شود. نمونه ای از بازار ثانویه، بورس اوراق بهادار تهران است. تفاوت آن با بازار اولیه در این است که در بازار اولیه، سهام مستقیماً به سرمایه گذار فروخته می شود.
بازار اولیه
در اقتصادهای توسعه یافته برای سایر انواع اوراق بهادار نیز بازار ثانویه ای موجود است، برای مثال وقتی که صندوق های سرمایه گذاری، بانک های سرمایه گذاری یا نهادهای بزرگ پولی و مالی وام های کلانی از وام دهندگان بزرگ خریداری می کنند. در هر معامله ای که در بازارهای ثانویه انجام می شود، پول نقد به جای اینکه مستقیم به حساب یک شرکت یا نهاد برود، به جیب سرمایه گذاران ریخته خواهد شد.

پیشنهاد کاربران

بازار ثانویه ( Secondary Market ) :[اصطلاح بازارکسب و کار] بازاری که در آن اوراق بهادار مورد داد و ستد قرار گیرد . مثل بانکها ، مؤسسات مالی اعتباری ، شرکت های بیمه صندوق های بازنشستگی و . . .

بازار ثانویه چیست؟

اوراق بهاداری که قبلا منتشر شده و در بازار اولیه فروخته شده‌اند، در بازاری که به آن بازار ثانویه گفته می‌شود، مورد معامله قرار می‌گیرند. وجود بازار ثانویه به خریداران اوراق بهادار این اطمینان خاطر را می‌دهد که در صورت نیاز می‌توانند اوراق بهادار خود را بفروشند و از وجه نقد حاصل از آن استفاده کنند. در این بازار، برخلاف بازار اولیه که تنها فروشنده، شرکت مربوطه بود و وجه حاصل از فروش به وی تعلق می‌گرفت، اوراق بهادار میان سایر سرمایه‌گذاران و معامله‌گران بازار سرمایه مبادله می‌شود . بازار ثانویه بازاری است که سرمایه گذاران، اوراق بهادار یا سایر دارایی های مالی را بازار ثانویه به جای اینکه خودشان به طور مستقیم از شرکت های ناشر خریداری کنند، از سایر سرمایه گذارانی که قبلاً آن‌ها را خریده‌اند و حالا قصد فروششان را دارند، می‌خرند. بازارهای بورس، نظیر بورس اوراق بهادار تهران بازار ثانویه هستند.
در اقتصادهای توسعه یافته برای سایر انواع اوراق بهادار نیز بازار ثانویه‌ای موجود است، برای مثال وقتی‌که صندوق های سرمایه گذاری، بانک های سرمایه گذاری یا نهادهای بزرگ پولی و مالی وام های کلانی از وام دهندگان بزرگ خریداری می‌کنند. در هر معامله ای که در بازارهای ثانویه انجام می‌شود، پول نقد به جای اینکه مستقیم به حساب یک شرکت یا نهاد برود، به جیب سرمایه گذاران ریخته خواهد شد.

توضیحاتی در مورد بازار ثانویه

شرکت هایی که سهام آن‌ها به تازگی عرضه عمومی اولیه شده است، وقتی به عنوان یک معامله در بازار اولیه در نظر گرفته می‌شود که سهام عرضه شده برای نخستین بار توسط سرمایه گذاران به صورت مستقیم از شرکت تأمین سرمایه ای که وظیفه پذیره‌نویسی سهام را به عهده دارد، خریداری شود؛ بعدازآن هر سهمی در بازار ثانویه، بین سرمایه گذاران معامله خواهد شد. در بازار اولیه، اغلب قیمت ها از پیش تعیین‌شده‌اند، درحالی‌که در بازار ثانویه فقط عوامل پایه‌ای اقتصادی مثل عرضه و تقاضا قیمت اوراق را تعیین می‌کنند.

بازار اولیه و ثانویه

برای تامین مالی شرکت های بازرگانی و رفع نیاز مالی فعالیت های آنها و همچنین پرداخت هزینه های روند توسعه و رشد کسب و کارشان، به سرمایه گذاری نیاز می باشد.

همچنین دولت ها نیز جهت ارائه بهتر خدمات و کالا ها برای مشتریان، نیاز به دریافت وام دارند که بازار های مالی، امکان تامین سرمایه و وام را برای این گونه سازمان ها به وجود می آورد.

این بازار ها راه مناسبی برای سرمایه گذاران و وام گیرندگان هستند که باعث می گردند سرمایه ها به سمت کسانی که توان استفاده‌ کارآمد از پول و سرمایه را دارند جریان یابد.

بازار اولیه چیست:

بازار اولیه (primary market) به بازاری گفته می شود که در آن سهام یک شرکت یا واحد اقتصادی برای اولین بار در آن عرضه و منتشر می گردد و عایدی حاصل از عرضه این سهام منبعی در تامین مالی آن شرکت یا موسسه خواهد بود.

از آنجایی که در بازار اولیه، سهام برای اولین بار به خریداران و متقاضیان سهام عرضه می شود، فروشنده اوراق بهادار در واقع همان ناشر اوراق بهادار خواهد بود.

ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺑﻬﺎﺩﺍﺭ سازمان مورد نظر، ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺻﺎﺩﺭ می شود ﻭ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﻣﺒﺎﺩﻟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ.

نکته: ﺑﻪ ﺳﻬﺎﻡ ﺟﺪﻳﺪی ﻛﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﻫﺎﻱ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﻋﺮﺿﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ، ﺑﺎﺯﺍﺭ اولیه نیستند.

نقش بازار اولیه:

• سازمان دهی انتشارات جدید اوراق بهادار
• تضمین اوراق بهادار
• توزیع اوراق بهادار جدید

مزایای بازار اولیه:

• انتشار اوراق بهادار مستقیما توسط شرکت صادر کننده اوراق صورت می گیرد.
• رشد سرمایه‌ شرکت را تسهیل می کند.
• سرمایه گذاران را یاری می کند تا پس انداز خود را سرمایه گذاری کنند.
• می توان برای اهداف تجاری سرمایه کسب نمود.
• دولت از طریق فروش اوراق در بازار، می تواند سرمایه مورد نیاز سازمان را جمع آوری نماید.
• نقدینگی بیش از حد در چرخه اقتصاد کنترل می گردد.
• به سرمایه گذاری مستقیم خارجی کمک‌ می کند.

معایب بازار اولیه بورس:

• هزینه بر بودن پروژه های تحقیقاتی اولیه
• بررسی های عمیق و زمان بر برای تحقیقات اولیه

موسسه مشاوران مطالعه مقاله اختیار معامله را به شما عزیزان پیشنهاد می کند.

بازار ثانویه چیست:

پس از اتمام عرضه اولیه سهم مورد نظر در بازار اولیه، برای ادامه معاملات آن سهم بازار دیگری وجود دارد که به بازار ثانویه (secondary market)، معروف می باشد.

بازار دست دوم (ثانویه) به منظور ایجاد امکان داد و ستد اوراق منتشر شده در بازار اولیه و افزایش قابلیت نقد شوندگی آنها، تشکیل شده است.

در این بازار، سرمایه گذاران این امکان را پیدا می کنند که علاوه بر تجدید نظر در اوراق خریداری شده، با خرید و فروش دوباره یا چند باره سهام مورد نظر، تعداد آن را کاهش و یا افزایش دهند و یا این که اوراق دیگری در سهم دیگری تهیه کنند.

نکته: ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ بازار ثانویه ﺷﺎﻣﻞ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﺍﻥ ﻭ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﻬﺎﻡ ﻭ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻗﺮﺿﻪ ﺍﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺒﻼ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

ویژگی های بازار ثانویه:

• هزینه معامله کمتر به دلیل حجم بالای معامله ها
• برای سرمایه گذاران نقدینگی به همراه می آورد.
• دربازار ثانویه، هر گونه اخبار یا اطلاعات جدید در رابطه با شرکت به سرعت در قیمت سهام آن منعکس می شود.
• عرضه و تقاضای موجود در اقتصاد به بازار ثانویه کشف قیمت در این بازار کمک می کند.
• جایگزینی برای پس انداز است.

نکته: بازار های ثانویه با قوانین و مقررات خاص و محکمی از جانب دولت رو به رو هستند چون منبع اصلی شکل گیری سرمایه و نقدینگی برای شرکت ها و سرمایه گذاران به حساب می روند. این مقررات در سطح بالا، ایمنی پول سرمایه گذاران را تضمین می کنند.

قیمت گذاری در بازار ثانویه:

در بازار اولیه، قیمت اوراق بهادار از قبل و بر اساس قیمت اسمی آن تعیین می گردد اما در بازار ثانویه قیمت این اوراق بر اساس میزان عرضه و تقاضای آنها مشخص می شود.

اهمیت بازار ثانویه:

• این بازار، شاخص خوبی به منظور تعیین وضعیت اقتصادی یک کشور می باشد که افزایش یا کاهش بازار سهام نشانگر رونق یا رکود در اقتصاد است.
• این بازار، نقدینگی را برای سرمایه گذاران تضمین می کند زیرا آنها می توانند در این بازار به راحتی اوراق بهادار خود را داد و ستد نمایند.
• این بازار به سرمایه گذاران فرصت می دهد تا بتوانند از پول ساکن خود برای کسب بازده و سرمایه گذاری استفاده نمایند.
• این بازار کمک می کند تا شرکت بر ادراک عمومی، کنترل و نظارت داشته باشد.

تفاوت بازار اولیه با بازار ثانویه:

• شرکت ها پس از پذیره نویسی سهام خود در بازار اولیه می توانند سهام خود را به بفروشند اما پس از آن سهامشان دربازار ثانویه (بورس اوراق بهادار) مورد معامله قرار خواهد گرفت.
• در بازار اولیه، درآمد حاصل از فروش سهام به شرکت منتشر کننده اوراق تعلق می گیرد اما دربازار ثانویه، این درآمد ها متعلق به سرمایه گذاری می باشد که اوراق را به فروش می رساند.
• سرمایه گذاران خرد در بازار اولیه اوراق بهادار را نمی خرند زیرا شرکت صادر کننده، اوراق خود را به صورت عمده به فروش می گذارد و خرید آن نیازمند سرمایه بزرگی می باشد اما در بازار ثانویه، سرمایه گذاران می توانند هر تعداد سهام مورد نظر خود را خریداری کنند.
• در بازار اولیه، فروش اوراق از طریق بانک های سرمایه گذاری انجام می گردد اما دربازار ثانویه، سرمایه گذاران از طریق کارگزاری ها، معاملات خود را انجام می دهند.
• در بازار اولیه، سهامداران، سهام را به طور مستقیم از شرکت عرضه کننده خریداری می کنند اما دربازار ثانویه، سرمایه گذاران، سهام و سایر اوراق بهادار را از سایر سرمایه گذاران خریداری می کنند.
• در بازار اولیه، شرکت ها برای اولین بار سهام خود را از طریق عرضه عمومی می فروشند اما دربازار ثانویه، سرمایه گذاران سهامی که قبلا معامله شده است را از طریق بورس اوراق بهادار خریداری می کنند.
• در بازار اولیه، سهام به قیمت اسمی به فروش می رسد و معمولا دچار نوسان نمی شود. اما دربازار ثانویه قیمت سهام به طور روزانه در نوسان است.

انواع بازار ثانویه:

بازار ثانویه بر اساس این که چه نوع سهمی در چه محلی مبادله می شود، به چهار بازار تقسیم می گردد:

• بازار اول: مربوط به معاملات سهام شرکت های بورسی که در بورس انجام می شود.
• بازار دوم: مربوط به معاملات سهام شرکت های غیر بورسی که در فرابورس انجام می شود.
• بازار سوم: مربوط به معاملات سهام شرکت های بورسی که در فرابورس انجام می شود.
• بازار چهارم: بازاری می باشد که بدون کارگزار و معامله گر کار می کند و مربوط به معاملات خصوصی است که توسط شبکه های الکترونیکی و بین سرمایه گذاران نهادی و عادی صورت می گیرد.

نکته: نهاد های مربوطه به منظور پرهیز از پرداخت هزینه های مربوط به کارگزاری، عموما معاملات عمده و بلوک خود را در بازار چهارم انجام می دهند.

اگر این مطلب برای شما رضایت بخش بوده است، مطالعه مقاله قرارداد های آتی را به شما پیشنهاد می کنیم.

بازارهای اولیه و ثانویه چه تفاوت‌هایی دارند؟

مکان شما: خانه 1 / وبلاگ ققنوس 2 / محصولات 3 / تامین مالی جمعی 4 / بازارهای اولیه و ثانویه چه تفاوت‌هایی دارند؟.

بازار اولیه و ثانویه دو مفهوم متفاوت هستند و دانستن نحوه عملکرد آن‌ها برای درک نحوه تجارت سهام، اوراق قرضه و سایر اوراق بهادار کلیدی است.

بازارهای اولیه و ثانویه چه تفاوت‌هایی دارند؟

واژه «بازار» در طول تاریخ مصداق‌های مختلفی داشته، اما به‌طور عمومی یک اشاره مکانی است که محل و فرصت انجام مبادلات را برای انسان‌ها فراهم کرده است. امروز در کنار همین مصداق‌های سنتی، بازار به‌عنوان یک اصطلاح فراگیر برای زمینه‌های متعدد معاملات و خرید و فروش‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. «بازار اولیه» و «بازار ثانویه» هم نشان‌دهنده بخشی از ظرفیت‌های جدیدتر در مبادلات تجاری است. در این مقاله کارکردها و تفاوت‌های این دو واژه یعنی بازار اولیه و ثانویه را بررسی می‌کنیم.

بازار اولیه چه ماهیتی دارد؟

بازار اولیه و ثانویه دو اصطلاح متفاوت هستند. بازار اولیه به بازاری اطلاق می‌شود که اوراق بهادار در آن ایجاد می‌شود، در حالی که بازار ثانویه بازاری است که آن اوراق توسط سرمایه‌گذاران معامله می‌شود. دانستن نحوه عملکرد بازارهای اولیه و ثانویه برای درک نحوه تجارت سهام، اوراق قرضه و سایر اوراق بهادار کلیدی است.

در بازار اولیه، شرکت‌ها سهام و اوراق قرضه جدید را برای اولین بار به عموم می‌فروشند. عرضه اولیه عمومی یا IPO نمونه‌ای از بازار اولیه است. این معاملات فرصتی را برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کند تا از بانکی که پذیره‌نویسی اولیه را برای یک سهام خاص انجام داده است، اوراق بهادار بخرند. IPO زمانی اتفاق می‌افتد که یک شرکت خصوصی برای اولین بار سهام را برای عموم منتشر کند. این اولین فرصتی است که سرمایه‌گذاران برای مشارکت در یک فعالیت اقتصادی از طریق خرید سهام دارند. در واقع سرمایه یک شرکت شامل وجوهی است که از فروش سهام در بازار اولیه ایجاد می‌شود.

انواع دیگر عرضه‌های بازار اولیه برای سهام شامل بازار ثانویه تخصیص ترجیحی است. به این معنی که شرکت‌ها سهام اولیه را به‌جای عرضه عمومی مستقیماً به سرمایه‌گذاران عمده مانند صندوق‌های تأمینی و بانک‌ها بفروشند.

در حالتی دیگر حتی دولت‌ها هم می‌توانند برای ایجاد سرمایه اوراق قرضه کوتاه‌مدت و بلندمدت جدید را در بازار اولیه منتشر کنند. در هر صورت نکته مهم در مورد بازار اولیه این است که اوراق بهادار مستقیماً از یک ناشر خریداری می‌شود.

بازار ثانویه چیست؟

بازار ثانویه معمولاً با عنوان «بازار سهام» شناخته می‌شود. بورس نیویورک (NYSE)، و همه صرافی‌های بزرگ در سراسر جهان از این جمله هستند. ویژگی تعیین‌کننده بازار ثانویه این است که سرمایه‌گذاران معاملات را در بین خود انجام می‌دهند.

در بازار ثانویه، سرمایه‌گذاران اوراق بهادار منتشرشده قبلی را بدون دخالت شرکت‌های ناشر معامله می‌کنند. به‌عنوان مثال، اگر برای خرید سهام شرکت آمازون (AMZN) در یک بازار سهام اقدام می‌کنید، فقط با سرمایه‌گذار دیگری که سهام آمازون را در اختیار دارد، سروکار خواهید داشت و شرکت آمازون مستقیماً با این تراکنش درگیر نیست.

انواع بازارهای ثانویه

بازارهای ثانویه در شکل‌های مختلفی فعالیت می‌کنند. در این بخش اصلی‌ترین آن‌ها را مرور می‌کنیم.

بازارهای حراج

در بازار حراج، تمامی افراد و مؤسساتی که قصد معامله اوراق بهادار را دارند در یک منطقه گرد هم می‌آیند و قیمت‌هایی را که مایل به خرید و فروش هستند، اعلام می‌کنند. به این قیمت‌ها قیمت پیشنهادی و درخواستی گفته می‌شود.

ایده حراج این است که یک بازار کارآمد باید با گرد هم آوردن همه طرف‌ها و اعلام عمومی قیمت‌هایشان، حاکم شود. بنابراین، از نظر تئوری، در بازار حراج نیازی به جستجوی بهترین قیمت یک کالا نیست، زیرا همگرایی خریداران و فروشندگان باعث می‌شود که قیمت‌های مورد توافق طرفین پدیدار شود. بهترین نمونه بازار حراج، بورس نیویورک (NYSE) است.

بازار معاملات

بر خلاف بازار حراج، یک بازار یا شبکه معاملاتی نیازی به همگرایی طرفین در یک مکان مرکزی ندارد. بلکه مشارکت‌کنندگان در بازار از طریق شبکه‌های الکترونیکی به یکدیگر ملحق می‌شوند. فروشندگان موجودی اوراق بهادار را نگه می‌دارند، سپس آماده خرید یا فروش با فعالان بازار هستند. این معامله‌گران از طریق انتشار دادن قیمت‌هایی که اوراق بهادار را با آن خرید و فروش می‌کنند، سود کسب می‌کنند.

نمونه‌ای از بازار معامله‌گران، «ناسداک» (Nasdaq) است که در آن معامله‌گران، که به‌عنوان «بازار ساز» شناخته می‌شوند، قیمت‌های پیشنهادی و درخواستی را ارائه می‌کنند.

ایده اصلی بازارهای معاملات این است که در این بازارها، رقابت بین فروشندگان بهترین قیمت ممکن را برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کند.

بازار فرابورس

گاهی اوقات می‌شنویم که از یک بازار فروش به‌عنوان بازار خارج از بورس (OTC) اسم برده می‌شود. این اصطلاح در ابتدا به معنای یک سیستم نسبتاً سازمان‌یافته بود که در آن تجارت نه در یک مکان فیزیکی، بلکه از طریق شبکه‌های فروشندگان انجام می‌شد. این اصطلاح به احتمال زیاد از معاملات خارج از «وال استریت» که در بازار بزرگ موسوم به «گاو نر» در دهه ۱۹۲۰ رونق گرفت، مشتق شده که در آن سهام در فروشگاه‌های سهام «بیرون بورس» فروخته می‌شد. به عبارت دیگر، این سهام‌ در بورس اوراق بهادار درج نشده بودند و «بی‌تا» بودند.

اما با گذشت زمان، معنای فرابورس OTC شروع به تغییر کرد. ناسداک در سال ۱۹۷۱ توسط انجمن ملی فروشندگان اوراق بهادار (NASD) ایجاد شد تا نقدینگی را به شرکت‌هایی که از طریق شبکه‌های فروش معامله می‌کردند، بیاورد.

امروزه، اصطلاح فرابورس یا خارج از بورس معمولاً به سهامی اطلاق می‌شود که در بورس اوراق بهادار معامله نمی‌شوند. به این معنی که سهام یا در تابلوی اعلانات خارج از بورس (OTCBB) یا اصطلاحاً در برگه‌های صورتی معامله می‌شود.

بازارهای سوم و چهارم

ممکن است اصطلاح‌های بازارهای “سوم” و “چهارم” هم تا امروز به گوشتان خورده باشد. اما این بازارها در حقیقت‌ها به سرمایه‌گذاری فردی مربوط نمی‌شود زیرا شامل حجم قابل توجهی از سهام است که باید در هر معامله جابه‌جا شود. این بازارها از طریق شبکه‌های الکترونیکی خارج از بورس با معاملات بین دلال-فروشندگان و مؤسسات بزرگ سروکار دارند.

بازار سوم شامل معاملات فرابورس بین دلال-فروشندگان و مؤسسات بزرگ است. بازار چهارم هم از معاملاتی شکل می‌گیرد که بین مؤسسات بزرگ انجام می‌شود.

دلیل اصلی وقوع تراکنش‌های بازار سوم و چهارم، اجتناب از پیشنهاد سفارش‌ها از طریق صرافی اصلی است که می‌تواند بر قیمت اوراق بهادار تأثیر زیادی بگذارد. از آنجا که دسترسی به بازارهای سوم و چهارم محدود است، فعالیت آن‌ها تأثیر چندانی بر سرمایه‌گذاران متوسط ​​ندارد.

اگر بازارهای ثانویه وجود نداشتند…

در پایان نکته مهمی که برای درک کلی از ساختار بازار اهمیت دارد، این است که بدانیم روشی که اوراق بهادار را به بازار می‌آورد در عملکرد بازار نقش اساسی دارد. به‌عنوان یک سرمایه‌گذار فردی باید تصور کنید که اگر بازارهای ثانویه سازمان‌یافته وجود نداشته باشد، شما باید شخصاً سرمایه‌گذاران دیگر را برای خرید یا فروش سهام ردیابی کنید، که کار آسانی نخواهد بود.

به عبارت دیگر، بسیاری از سوءاستفاده‌ها و کلاه‌برداری های سرمایه‌گذاری حول اوراق بهاداری می‌چرخد ​​که بازار ثانویه ندارند. اهمیت بازارها و توانایی فروش اوراق بهادار (نقدینگی) اغلب موضوعی ساده تلقی می‌شود، اما بدون بازار ثانویه، سرمایه‌گذاران گزینه‌های کمی دارند و ممکن است با زیان‌های بزرگی روبه‌رو شوند.

بازار اولیه و ثانویه

بازارهای مالی مکانی برای خرید و فروش دارایی های مالی هستند. خریداران و فروشندگان اوراق بهادار در این بازارها به یکدیگر مرتبط می‌شوند. در بازارهای مالی مکانیزم‌هایی به وجود آمده تا بنگاه‌هایی که برای تامین مالی اوراق منتشر می‌کنند (فروشنده اوراق)، به کسانی که مازاد منابع مالی داشته و قصد سرمایه‌گذاری دارند (خریدار اوراق) متصل شوند. در این مقاله می‌خواهیم شما را با مفهوم بازار اولیه و ثانویه آشنا کنیم و از تفاوت های آن ها بگوییم.

بازار اولیه چیست؟

بازار اولیه بازاری است که خریدار اوراق را مستقیما به ناشر آن متصل می‌کند. یعنی اوراق بهادار برای اولین بار در این بازار به فروش می‌رسند. فروشندگان این اوراق شرکت‌های ناشر هستند که برای تامین مالی اوراق منتشر می‌کنند و خریداران آن سرمایه‌گذاران هستند. سهام در این بازار به قیمت اسمی، که از سوی ناشر با نظارت سازمان بورس تعیین شود، عرضه می‌شود.

خرید مستقیم سهام شرکت‌ها از طریق فرایند پذیره‌نویسی صورت می‌گیرد. پذیره‌نویسی فرایند خرید مستقیم از ناشران است.

به فروش سهام برای اولین بار در بورس عرضه اولیه یا IPO می‌گویند. طی عرضه اولیه یک سهم با نماد جدید به سهم‌های مورد معامله در بازار اضافه می‌شود. روز و ساعت معامله عرضه اولیه از پیش تعیین شده است و سرمایه‌گذاران در ساعت تعیین شده می‌توانند اقدام به خرید کنند.

البته باتوجه به اینکه حجم سهام منتشره از سوی ناشر مشخص است و نمی‌تواند از حد تعیین شده بیشتر باشد، هر سرمایه‌گذار تا سقف معینی می‌تواند سهام خریداری کند. معمولا خرید سهام از طریق عرضه اولیه علاقه‌مندان بسیاری دارد. چرا که سود خوبی با خود به همراه می‌آورد. فروش سهام در بازار اولیه برای شرکت‌ها درامد ایجاد می‌کند.

صفحه چشم بورس مرجع خوبی برای اطلاع رسانی اخبار مربوط به عرضه اولیه سهام است.

بازار ثانویه چیست؟

بازار ثانویه یعنی جایی برای خرید و فروش سهامی که قبلا منتشر شده است. به عبارت دیگر سهامی که پیش‌تر در بازار اولیه منتشر شده‌اند از طریق خریداران سابق آن، که اکنون نقش فروشنده دارند، بازار ثانویه به خریداران جدید فروخته می‌شود.

معامله در بازار ثانویه تاثیری بر حجم سهام منتشر شده از سوی شرکت‌ها ندارد. چون سهام جدیدی منتشر نمی‌شود. از این رو معامله سهام در بازار ثانویه (تا زمانی که از سوی شرکت‌ها افزایش سرمایه صورت نگیرد)، تاثیری در درآمد شرکت ندارد. تمام معاملاتی که در بازار سرمایه صورت می‌گیرد، به جز معاملات پذیره‌نویسی، در بازار ثانویه انجام می‌شود.

تفاوت‌های بازار اولیه و بازار ثانویه

گفتیم که قابلیت نقدشوندگی یکی از اصلی‌ترین کارکرد‌های بازار بورس است. بازاری که به بورس قابلیت نقدشوندگی می‌دهد، بازار ثانویه است. همچنین وجود بازار ثانویه موجب می‌شود تا شرکت‌های منتشر کننده اوراق نگران بازخرید سهام سرمایه‌گذاران نباشد.

هر معامله‌ پس از عرضه اولیه، در بازار ثانویه انجام می‌شود. در واقع معامله‌ای که روز بعد از عرضه اولیه سهام بر روی یک نماد صورت می‌گیرد، معامله در بازار ثانویه است. حجم معاملات در بازر ثانویه بسیار بیشتر از حجم معاملات در بازار اولیه است. در واقع آنچه در تابلوی بورس می‌بینیم معامله بر روی سهام موجود در بازار ثانویه است. پس عرضه و پذیره‌نویسی سهام در بازار اولیه و معامله آن در بازار ثانویه انجام می‌شود.

جمع‌بندی

گفتیم که سهام برای اولین بار در بازار اولیه منتشر می‌شود. به اولین عرضه سهام در بازار بورس IPO یا عرضه اولیه می‌گوییم. معامله سهام در بازار ثانویه صورت می‌گیرد و در این بازار سهام جدیدی منتشر نمی‌شود. بازار ثانویه باعث جاری شدن نقدینگی در بازار بورس می‌شود.